Μήπως το σκυλάκι σας έχει την έκτη αίσθηση;

   Μήπως  το σκυλάκι σας έχει

           την έκτη  αίσθηση;

Είναι πλέον  κοινώς αποδεκτό ότι υπάρχουν  άτομα  που διαθέτουν  ισχυρές  πνευματικές  δυνάμεις και μπορούν να επικοινωνούν  τηλεπαθητικά.

Τηλεπαθητικά  φαινόμενα συχνά  διαπιστώνουμε  κι εμείς – οι απλοί άνθρωποι  - για παράδειγμα τη στιγμή  που σκεπτόμαστε  το ίδιο πράγμα  με κάποιον  πολύ δικό μας  άνθρωπο  ή όταν μας  τηλεφωνεί  κάποιος  ενώ ετοιμαζόμασταν  να κάνουμε το ίδιο κ.λ.π.
Τι συμβαίνει όμως με τα  ζώα; Mπορούμε να ισχυριστούμε  ότι έχουν  κι αυτά  αυτή την έκτη αίσθηση ; είναι δυνατόν το  σκυλάκι  ή το γατάκι μας να διαθέτει  τη δύναμη  της υπερευαίσθητης  σύλληψης ;

Τα τελευταία  χρόνια , σκύλοι, γάτες, ποντίκια, χρυσόψαρα –Ακόμα και ψείρες- έχουν γίνει αντικείμενο  έρευνας  για να διαπιστωθεί  αν υπάρχει  έκτη  αίσθηση  στον κόσμο των ζώων .-      
Κάποιες  εκπληκτικές – σχεδόν  απίστευτες – ιστορίες  ζώων  μας κάνουν να πιστεύουμε  ότι  μερικά  από αυτά  συμπεριφέρονται  σα να έχουν  περίεργες  ικανότητες – ίσως και  παράξενες  δυνάμεις .

Αλλά ας αναφερθούμε  στην ιστορία  της Σουγκαρ, της  ανοιχτόχρωμης  καφετιάς  γάτας  που ανήκε  στον κ .και την κ .Γουντς από την  Καλιφόρνια .Όταν ο κ  Γουντς   αποφάσισε να εγκαταλείψει  τη δουλειά του ( ήταν διευθυντής σχολείου) για  να ασχοληθεί  με τη γεωργία .Έτσι  αποφάσισε  να μετακομίσει  στο Κέιτζ της Οκλαχόμα. Το ζευγάρι υπολόγιζε να πάρει μαζί του  και τη γάτα του, αλλά εκείνη αρνιόταν  να μπει στο αυτοκίνητο  την ώρα που θα έφευγαν.  Έτσι, με λύπη και αυτοί  αποφάσισαν  να την αφήσουν στους γείτονες, με το σκεπτικό  ότι θα είχε  τουλάχιστον  ένα καλό σπίτι  να μείνει.,

Δεκατέσσερις μήνες αργότερα , ο κ. Γουντς  εξεπλάγη  όταν μία γάτα  πήδηξε ξαφνικά  από το παράθυρο και ανέβηκε στον ώμο του .’Ήταν  μία  ανοιχτόχρωμη  καφετιά  περσική γάτα, ακριβώς  ίδια με τη δική του .Κι επειδή  ήταν αδύνατον  να πιστέψουν  ότι η γάτα τους  είχε  ταξιδέψει  μόνη 1.200 μίλια  διασχίζοντας  τέσσερις  πολιτείες, από την Καλιφόρνια  ως την Οκλαχόμα, για να τους βρει, δέχθηκαν με χαρά το «αδέσποτο γατί .Μερικές  μέρες αργότερα, ενώ ο κ .Γουντς έπαιζε με  το αξιαγάπητο  καινούριο του  γατάκι, παρατήρησε ότι είχε στο σώμα του  ένα σημάδι , ακριβώς  όμοιο  με αυτό που   είχε η Σουγκαρ εκ γενετής.  Παραξενευμένος  από το γεγονός  φρόντισε  να επικοινωνήσει  με τους γείτονες  του στη Καλιφόρνια  από τους οποίους έκπληκτος έμαθε,  αφότου έφυγαν το έσκασε και η Σουγκαρ λίγο αργότερα..

…………………………………………………………………………..

Ένα  άλλο αξιοπερίεργο  γεγονός  που αναφέρεται  στο βιβλίο  του ερευνητή  Σκοτ Ρόγκυ « ψυχικά  επιτεύγματα  του καιρού μας» έχει σχέση με ένα περιστέρι. Ένα 12χρονο  αγόρι  βρήκε το πουλί  στην αυλή  του σπιτιού του στο Σάρμεβιλ  της δυτ. Βιρτζίνια και παρατήρησε  ότι φόραγε στο ποδαράκι του  ένα δακτυλίδι με τον αριθμό  167.Το αγόρι αγάπησε το περιστέρι , το φρόντιζε  και το κράτησε  στο σπίτι του. Κάποτε όμως χρειάστηκε να ταξιδέψει  70 μίλια( τόσο πετάει ένα περιστέρι ) για να υποβληθεί  σε μία  ιατρική θεραπεία.
Μία εβδομάδα  αργότερα , καθώς ήταν  ξαπλωμένος στο κρεββάτι  του νοσοκομείου , άκουσε  στο παράθυρό του  ένα φτερούγισμα .
Ήταν Χειμώνας  και χιόνιζε, το παιδί  λυπήθηκε  το παγωμένο  πουλί  και ζήτησε από τη νοσοκόμα  να το αφήσει να  μπει στο θάλαμο. Εκείνη δέχτηκε  και το περιστέρι  που μπήκε μέσα φόραγε στο πόδι του  ένα δακτυλίδι ….Και το παιδί έκπληκτο  διαπίστωσε  ότι είχε τον αριθμό 167.

………………………………………………………………..

Ο συγγραφέας  Ρόγκυ  αναφέρει  ότι είχε και ο ίδιος μία ανάλογη  εμπειρία, που έχει σχέση με δύο σκυλιά , η οποία  και υποδηλώνει  ότι τα ζώα  διαθέτουν  ένα είδος  έκτης  αίσθησης .Αναφέρεται  λοιπόν , στο Φρέντυ , ένα ηλικιωμένο  σκυλί και στον  Πίνατ- ένα  αδέσποτο σκυλί  που βρήκε  σένα πάρκινγκ.

Ο Ρόγκυ  όταν μετακόμισε  στο Λος Άντζελας , το 1971 , για να πάει στο κολέγιο, άφησε  τα δύο σκυλιά  στο πατρικό του σπίτι .Λίγους  μήνες αργότερα , ο Φρέντυ  ο οποίος  ήταν 15  χρονών , αρρώστησε  και οι γονείς του Ρόγκυ  τον μετέφεραν  στον κτηνίατρο , αλλά δυστυχώς ήταν αργά .Ο πιστός φίλος του Ρόγκυ πέθανε .Όταν αργότερα την ίδια  μέρα που  η μητέρα του συγγραφέα  ανέφερε  το γεγονός  σε ένα γείτονά της  η γυναίκα του απάντησε « το ξέρω .Ο Πινατ  μου τα είπε όλα .Ούρλιαζε όλη την  ημέρα»

…………………………………………………………

 Πολλοί ερευνητές  έχουν προσπαθήσει – με πειράματα και έρευνες  να εντοπίσουν  τις ψυχικές ικανότητες  των ζώων .

Ο Ρόγκυ  αναφέρει: Οι Βρετανοί ψυχολόγοι  έχουν καταφέρει να αποδείξουν  από το 1950 μέχρι το 1970 ότι ακόμα  και λιλιπούτεια ζώα , όπως τα μονοκύτταρα , μικροσκοπικοί οργανισμοί  και ψείρες  μπορούν να λαμβάνουν μηνύματα .Οι ερευνητές τοποθέτησαν  τα μικροσκοπικά αυτά πλάσματα  σε γυάλινα πιάτα  και τα υποχρέωσαν  να έρπουν πάνω , κάτω  ή από αριστερά  προς τα δεξιά και αντίθετα .Παρόμοια πειράματα  προσθέτει ο Ρόγκυ  έχουν γίνει με σκουλήκια  της θάλασσας, κάμπιες και μυρμήγκια.

Ένα άλλο τεστ  από τον Δρ. Γουίλιαμ Μπράουν στο Σαν Αντόνιο  του Τέξας  ο οποίος χρησιμοποίησε  στις έρευνές του σιαμαία επιθετικά ψάρια , τα οποία λόγω του επιθετικού χαρακτήρα τους  μπορούν να επιτεθούν ακόμα  και στο είδωλό τους .
Ο Δρ. Μπράουν  τοποθέτησε ένα κινούμενο καθρέφτη  ο οποίος μπορούσε  να πλησιάζει προς το ενυδρείο  ή να απομακρύνεται  από αυτό κατά διαστήματα.
Μερικές ημέρες αργότερα , διαπίστωσε  ότι τα ψάρια  είχαν επηρεάσει , κατά κάποιον τρόπο  τον μηχανισμό  του καθρέφτη  κάνοντάς τον  να στρέφεται  προς το μέρος τους  συχνότερα, αποδεικνύοντας τη θεωρία  πως στα ψάρια  άρεσε να βλέπουν  τους εαυτούς του να γίνονται επιθετικοί

Ένα ακόμα πείραμα  που αποδεικνύει τις μυστηριώδεις  ικανότητες των ζώων  έγινε στο νοσοκομείο Πόκλαντ  Στειτ  στη  Νέα Υόρκη. Ένα μπόξερ  απομονώθηκε  σένα δωμάτιο  αδιαπέραστο στον ήχο , ενώ οι επιστήμονες  παρακολουθούσαν τους  χτύπους της καρδιάς του, όταν   διαπίστωσαν  πως όταν κάποιος  απείλησε  τον ιδιοκτήτη του  μπόξερ , ο οποίος βρισκόταν σε  ένα άλλο δωμάτιο  η καρδιά του άρχισε  να χτυπά δυνατά – ως να ήξερε ότι το αφεντικό του  να κινδύνευε.

Από παρόμοιες έρευνες  έχει  διαπιστωθεί   ότι τα ζώα πράγματι διαθέτουν  ένα είδος ψυχικών  δυνατοτήτων  και ότι συχνά  λειτουργούν  ως υπερευαίσθητοι  δέκτες  κάποιων  μηνυμάτων .