Τρίτη 26 Απριλίου 2016

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΫ-ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ


.
     Ζωή και Θάνατος


       Το  Α  και το Ω της ανθρώπινης  ύπαρξης
                                                                                 
Καθημερινά μας δημιουργούνται  δεκάδες ερωτήματα , γύρω από τη ζωή και το θάνατο. Και ο καθένας  προσπαθεί  να τα απαντήσει με το δικό του τρόπο , ανάλογα  με τα βιώματα και τις  εμπειρίες του,  θέτοντας τη  γέννηση  ως την αρχή  της ζωής  και το θάνατο ως το τέλος  της .Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα  ή μήπως  ο θάνατος  αποτελεί  την αρχή  μιας αιώνιας ζωής;

Δ εν  είναι δυνατόν  η ζωή του πλανήτη  που ζούμε  να είναι τόσο σκληρή  που συχνά  να φτάνει  στα όρια του παραλόγου .Δε μπορεί  να γίνονται εκατομμύρια γεννήσεις  και άλλοι τόσοι  θάνατοι , έτσι τυχαία….λέτε άραγε να είναι εξίσου  τυχαίες  και οι τόσες  αναφορές ανθρώπων  που μιλούν  για μία άλλη ζωή; Δηλαδή  όλοι αυτοί  που η ιστορία  έχει γράψει  με χρυσά γράμματα  το όνομά τους  ανά τους αιώνες , ήταν  φαντασιόπληκτοι  και μυθομανείς;
Μήπως και η βίβλος  είναι ένα παραμύθι ;Όμως και εκεί μέσα  διαβάζουμε «ψάξε και θα μάθεις». Και Εγώ μία αναγνώστρια των  ιερών  κειμένου  έπραξα αυτό  τελικά .Όσο περισσότερο τα μελετούσα, τόσα περισσότερα  ερωτηματικά  μου δημιουργούνταν .Όμως όταν σου συμβεί αυτό  , που σημαίνει  ότι η όρεξή σου  έχει γίνει ακόρεστη , τότε πιστεύοντας  ότι δε σου φτάνει  η τροφή  που σου δίνεται  έτοιμη, επιχειρείς να καλλιεργείς  και δικά σου πράγματα ,κι όταν  αυτά τα δικά σου «παρασκευάσματα», τα σερβίρεις  και στους άλλους  και βλέπεις  ότι  μασούν και το τελευταίο  ψίχουλο , τότε σαν φυσιολογικός  άνθρωπος  με συναισθήματα , δε μπορεί παρά   να δακρύζεις  από χαρά  και συγκίνηση.
Για να μπει όμως  κάποιος σε αυτή τη φιλοσοφία  και διαδικασία  της παραγωγής  θα πρέπει να έχει  κατανοήσει  σε βάθος τις έννοιες  της ζωής και του θανάτου. Υπάρχουν άπειρα βιβλία  από χιλιάδες συγγραφείς που αναφέρονται  ο καθένας  με βάση  την προσωπική του αντίληψη , στο τι προκαλεί  τη γέννηση  και το τέλος  κάθε ζώντος οργανισμού .Από αυτά, μερικά αναγνώσματα  δεν έχουν καμία απήχηση , κάποια δίνουν  μηνύματα  έστω και περιορισμένης  εμβέλειας και κάποια  άλλα σου δημιουργούν  την αίσθηση  ότι ο συγγραφέας  τους  τα έγραψε  προσωπικά  για τις δικές  του αναζητήσεις
Πίσω από αυτήν την πρώτη διαδικασία του διαβάσματος, ακολουθεί η δεύτερη  που είναι η διδασκαλία , η Τρίτη που είναι η μύηση  , κλπ. .μέχρι που συντελείται  μία συνταρακτική  πνευματική  αναστάτωση , η οποία  σηματοδοτεί  την αφύπνισή σου .
Στο επίπεδο της διδασκαλίας, είναι η στιγμή που αισθάνεσαι  την επιθυμία να μάθεις  κι εσύ   πράγματα γι αυτούς  που μαθαίνουν να υπηρετούν τον «πνευματικό στρατό» .Εδώ , γίνεσαι  ένας δόκιμος μαθητής , αλλά από αυτό το στάδιο  της εκπαίδευσης  αρχίζουν τα σπουδαία .Σε σύντομο διάστημα  αντιλαμβάνεσαι , ότι αυτό που θεωρούσες  μέχρι τότε σπίτι σου  , είναι απλώς  μία στέγη  που σε προστατεύει  από όλα όσα  θα μπορούσαν  να σκιάζουν  τη σωματική  και συναισθηματική  ακεραιότητά σου  και ότι το πραγματικό  σου σπίτι  βρίσκεται κάπου αλλού.
Αυτούς  που θεωρούσες  και θεωρείς  οικογένεια σου , είναι άνθρωποι  με διαφορετική  σκέψη , διαφορετικά ενδιαφέροντα  και συναισθήματα  και ότι  η πραγματική οικογένειά σου , στην οποία  είστε όλοι  ίδιοι  βρίσκεται κάπου αλλού. Αυτό που επαγγέλλεσαι , ανεξάρτητα  αν χαρακτηρίζεται ως επιλογή , επιτυχής  ή ανεπιτυχής , αισθάνεσαι  ότι είναι  περιστασιακό και ότι το πραγματικό  σου έργο  βρίσκεται  κάπου αλλού.
Και επειδή η εμβάθυνσή σου στα πάσης  φύσεως ζητήματα  που συνθέτουν την ανθρώπινη  ύπαρξη  και φυσικά την πορεία  της στο γήινο  πεδίο ως « δόκιμου στρατιώτη», για την καλύτερη  εκπαίδευσή σου , βρίσκεις  φρόνιμη  την ένωσή  σου  και με άλλους εκπαιδευόμενους .Έτσι το δεύτερο βήμα  σου ως αναζητητής  της αλήθειας  γίνεται προς το  Δάσκαλο .
Ως καλός  υπάκουος μαθητής , ανακαλύπτεις σταδιακά  ότι βγαίνουν  πράγματα  από τον εσωτερικό σου  κόσμο , τόσο αποκαλυπτικά, που  μόνο θεϊκά θα  μπορούσαν  να είναι .Εκεί μάλιστα, που αισθάνεσαι πραγματικό  δέος  είναι όταν μιλάς  κι έχεις απέναντί σου  μόνο έναν ακροατή  Κι αυτός  είναι το μεγαλείο της  ζωής σου .Ο ΘΕΟΣ.


Έτσι , αρχίζεις  πλέον  να μπαίνεις  σε μία άλλη διαδικασία  ζωής , μέχρι να φτάσεις  στο πλέον  σημαντικό σημείο , εκεί που αποκαλύπτεις  ότι κατ΄ουσίαν  δεν υπάρχει θάνατος  και ότι όλα τα ανθρώπινα  πλάσματα ήταν είναι και θα είναι  αθάνατα. Κι εδώ βέβαια ,  θα πρέπει να ανακαλύψεις  μόνος σου  τη δική σου «αθανασία» .Σε αυτήν τη φάση  βρίσκεσαι  όταν αρχίζεις  να αφυπνίζεσαι  από το παρελθόν σου , χωρίς όμως  να πάψεις να  βλέπεις και να βιώνεις  το παρόν σου .
Οι περισσότεροι  που μπαίνουν  σε αυτό το «σχολείο» ως ερευνητές  «στρατιώτες»  βιάζονται να δουν  αφυπνισμένο  το παρελθόν τους .Όμως ελάχιστοι το καταφέρνουν τελικά .Κι αυτό, γιατί πρόκειται για μία δύσκολή μαθητεία  γιατί τα εργαστήριά αυτού του σχολίου είναι γεμάτα κινδύνους. Αυτοί προέρχονται  από τις περιοχές του υποσυνειδήτου  σου , στις οποίες καιροφυλακτούν  άγνωστες δυνάμεις , έτοιμες  με την πρώτη απρόσεκτη  κίνησή σου να σε κατασπαράξουν όπως  τα  άγρια λυσσασμένα  θηρία. Έτσι, αν δεν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος  σε κατασπαράζουν με την έννοια ,   επιφέροντάς σου  κάποια θανατηφόρα  οργανική βλάβη, τη στέρηση της ελευθερίας σου   ή  σαλεύοντας   το μυαλό σου.  Έτσι, πολλοί άνθρωποι , αναζητώντας τις  αιτίες  της κακής ζωής και του θανάτου  έστρεψαν  την προσοχή  τους προς τον  πνευματισμό .
Για να μπορέσεις όμως να μπεις  και να μείνεις  σε αυτό το χώρο , θα πρέπει  μαζί με τον όρκο  της σιωπής  να δώσεις  και τον όρκο  της απόλυτης  αγνότητας .Όμως όταν λέμε αγνότητα , τι εννοούμε; Μήπως να μη υποκύπτουμε  στους ερωτικούς  και οικονομικούς πειρασμούς; Μία  απάντηση βρίσκεται  στα λόγια του Ιησού:
«Αν δεν είσαι σαν  τ ο μικρό  παιδί  δε μπορείς  να μπεις στη βασιλεία  των Ουρανών». Δηλαδή ; μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί.  Θα πρέπει  να απαρνηθώ το  σεξ  και τα επίγεια αγαθά;
Οι πνευματικοί δάσκαλοι , για τον έρωτα διδάσκουν  ότι « για να αποκτήσεις  συνείδηση  των Θεϊκών Δημιουργικών Δυνάμεων  στο κατώτερο επίπεδο  της κλίμακας  των εκδηλωμένων  μορφών , θα πρέπει να  βιώσεις τον γήινο έρωτα .Τον θεωρούν  ως μία εκδήλωση  της θεϊκής δημιουργικής  δύναμης .Κατά συνέπεια , αυτήν τη δύναμη  δε μπορείς να την καταστρέψεις .Μπορείς όμως  να την μετασχηματίσεις .Αλλά αν δεν τη γνωρίσεις αυτήν τη δύναμη  δε μπορείς να ξέρεις  και πώς να τη μετασχηματίσεις .
Kαι για να το πούμε πιο απλά :
Όπως όλα τα ουράνια σώματα  στο σύμπαν  έτσι και εδώ στη γη , κάθε τι  που υπάρχει  υπόκειται  στους νόμους  της συνεχούς  αλλαγής . Οι θεϊκές , δημιουργικές  δυνάμεις ακτινοβολούνται  από το αιώνιο  άπειρο , δηλαδή από την πρωταρχική πηγή  με τη μορφή αναδιπλωμένων  κυμάτων στη γη. Κι έτσι σχηματίζεται  η ύλη , η οποία  στο απώτεροι της  σημείο γίνεται  υπερύλη  και αυτόματα  αποθεματοποιείται . Έτσι  μετατρέπεται  πάλι  σε ενέργεια  κοκ .Και επειδή αυτή  η διαδικασία  απαιτεί αιώνες , έτσι εξηγείται  και το γεγονός  των αλλαγών που παρατηρούνται  στις γενιές των ανθρώπων .
Ο άνθρωπος πρέπει να φοβάται το θάνατο ;
«Να τιμάτε  όχι τη γέννηση , αλλά τον θάνατό μου»( Ο Ιησούς προς τους μαθητές του )

Λόγω των ημερών  του Αγίου Πάσχα  θα αναφερθώ σε  μία άλλη πλευρά του θανάτου , αυτόν του Θεανθρώπου  και πως συνετέλεσε  ως ένα βαθμό  στον εξανθρωπισμού του ανθρώπου .Η ζωή του Ιησού Χριστού  τέθηκε  σε «αμφισβήτηση» αρκετές φορές  μέσα στον τελευταίο αιώνα. Οι «άπιστοι Θωμάδες», αναζητώντας  ιστορικές  αναφορές  για το έργο  του Διδασκάλου στην Παλαιστίνη , δε βρήκαν  και πολλά πράγματα  κι έτσι κατέληξαν  στο  συμπέρασμα  πως ο Ιησούς…. δεν υπήρξε. Όμως όλες αυτές οι προσπάθειες  ήταν εκ προοιμίου  αποτυχημένες , διότι  ερευνούσαν  την επιφάνεια  και όχι την ουσία. Η έλλειψη βασικών γνώσεων  οδήγησε  τους ερευνητές  σε λανθασμένα συμπεράσματα. Πολλοί πέτυχαν αυτό ακριβώς που θα έκανε  κι ένας άσχετος  από ψυχολογία. Που θα προσπαθούσε  να διαπιστώσει αν ,για παράδειγμα , τα όνειρα  έχουν  υλική  υπόσταση εξετάζοντας τα μόνο  με τη λογική  και όχι  μέσω  του συμβολισμού  τους Έτσι, λόγω της γενικευμένης  προσήλωσης  στην εξωτερική  ζωή αγνοήθηκε  εντελώς η πλούσια  εσωτερική παράδοση  της εποχής  ,που για τους γνωρίζοντες  είναι ακόμα  και σήμερα ορατή στα Ευαγγέλια , την αποκάλυψη κ.λπ.   Παρά τις πλείστες  μεταγενέστερες  παρεμβάσεις  στα Ιερά Κείμενα , οι οποίες  αποσκοπούσαν  στο να εξαλείψουν  ολοκληρωτικά  τα σημεία  που  συνέδεαν  το χριστιανισμό  με παλαιότερα  θρησκευτικά  και φιλοσοφικά συστήματα.

Είναι τυχαίο  άραγε που ο Ορφέας  και ο Χριστός  για τους πρώτους χριστιανούς , δεν ήταν  παρά  μία ταυτοπροσωπία.(Η Ορφική  λατρεία  είναι ξεκάθαρα πρόδρομος  της χριστιανικής ) ή ότι η Παρθένος Μαρία  υπήρχε  στις παραδόσεις  πολλών , κατά τα άλλα απολίτιστων  λαών.

Η πίστη των Ντόγκον , ενός λαού  που ζει  στο Μπαλί  της Αφρικής  και που  αποδεδειγμένα  δεν είχαν  καμία  επαφή με το χριστιανισμό – για την έλευση  του Σωτήρα  Εσταυρωμένου , αποδεικνύει  την κοινή  προέλευση  μιας πίστης  που επαναλαμβάνεται  στο πέρασμα των αιώνων , κάθε φορά με διαφορετικό μανδύα ,υπακούοντας  στις συνθήκες  του τόπου και της εποχής .

Ωστόσο, η ζωή του Ιησού είναι αρκετά σημαντική .Αυτό   δε που πρέπει  να ενδιαφέρει  τον καθένα μας  είναι  η ουσία  της Διδασκαλίας και το νόημα  της θυσίας  Του .Τα Ευαγγέλια  δεν είναι απλώς ιστορικά βιβλία , αλλά Ιερά Κείμενα , τα οποία  αποδίδουν αλληγορικά  τον Κοσμικό Νόμο και βεβαία , πολλές  από τις πληροφορίες  που δίνουν  θα μπορούσαν  να συμπεριληφθούν  και  σήμερα στις  επιστημονικές.

Όμως αυτό που κάποτε πρέπει να κάνουμε  είναι  να εμβαθύνουμε  στο ταπεινότερο  και πλέον  απάνθρωπο  τρόπο  θανάτου , τον σταυρικό θάνατο του Ιησού .Ο οποίος όμως σηματοδότησε την αρχή   μιας νέας εποχής  του εξανθρωπισμού  του ανθρώπου .Διότι με τον θάνατο  και στη συνέχεια  με την Ανάστασή Του μας πέρασε το μήνυμα της αιώνιας ζωής .
                                              Ο ΘΑΝΑΤΟΣ  ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΕ ΤΟ  ΘΑΝΑΤΟ  ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ  ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ  ΤΟ ΜΉΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ

Όμως, γιατί ο Χριστός  άφησε να τον φονεύσουν ενώ ως Υιός  Θεού, θα μπορούσε να τον είχε αποτρέψει; Και ποιοι ήταν αυτοί που αποφάσισαν το θάνατό του ; Και όμως αν ο  θάνατός Του  δε γινόταν  όπως έγινε , δε θα περνούσε  στις καρδιές των ανθρώπων  με τις διδασκαλίες  και τα έργα των ημερών Του .Ας  σημειωθεί  όμως πως αυτοί που του φόρτωσαν  το σταυρό του μαρτυρίου  ήταν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, δηλαδή  οι επιφανείς και οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι  της εποχής που τους ίδιους  εξακολουθούμε να  βλέπουμε και σήμερα  2.000 χρόνια περίπου μετά, να Τον καταδικάζουν και να τον σταυρώνουν .

Τίποτα  δεν άλλαξε , ακόμα κι αυτός  που τον κατέδωσε  για εκείνα τα ψιλό-αργύρια  ο Ιούδας  εξακολουθεί να βρίσκεται αναμεσά μας , αφού τον συναντάμε παντού , στο κοινωνικό μας περιβάλλον , στην εργασία μας ,στις σχέσεις ,στην πολιτεία μας , ακόμα και στην οικογένειά μας .

Όμως , εμείς τι κάνουμε ;Συμμετέχουμε ως δικαστές; Ως ένορκοι ή ως απλοί θεατές;
Δικάζουμε αθωώνουμε η γινόμαστε επίορκοι; Ο ίδιος ο Ιησούς  έλεγε: « όλα  όσα  κάνετε  σε έναν συνάνθρωπό σας , το κάνετε σε εμένα».-και βέβαια ,εννοούσε  και τα καλά και τα άσχημα.
Ο Ιησούς μας άφησε  ως παρακαταθήκη, ως κληρονομιά μας , τις διδασκαλίες Του , από τις οποίες , κάποιες  γίνονται άμεσα  κατανοητές  και κάποιες άλλες  χρειάζεται να αποκωδικοποιηθούν , έστω  και αν αναφέρονται  με απλά λόγια όταν : «Μου έδωσες νερό όταν διψούσα; Με φιλοξένησες  όταν ήμουν άστεγος; Με έντυσες  όταν ήμουν χωρίς ρούχα; Με  βοήθησες  όταν ήμουν ασθενής ;Με επισκέφτηκες όταν   βρισκόμουν στη φυλακή; ….»  

Λίγο ως πολύ , όλοι σηκώνουμε  κάποιον βαρύτερο ή ελαφρύτερο σταυρό , τον οποίον  κουβαλάμε μαζί μας  από τη  γέννησή μας  ακόμα .Ας μάθουμε να τον σηκώνουμε  με τη λεβεντιά  και την καρτερικότητα του Ιησού .Κι Εκείνος  μεταφέροντάς τον , γονάτιζε  από το βάρος  ,μα πάλι σηκωνόταν  και πάλι  έπεφτε  και πάλι σηκωνόταν  μέχρι την ύστατη ώρα.

Ας μάθουμε να  ανεχόμαστε  λοιπόν  το σταυρό  της αδικίας , της αχαριστίας , της περιφρόνησης ,  της φτώχειας  της αρρώστιας , της μοναξιάς , του πένθους .Ας μάθουμε να ζούμε  μέσα από Εκείνον , αφού με την Ανάστασή Του είναι πάντα  ζωντανός .

Ο Ιωσήφ  της Αριμαθαίας , σε μία από τις   αφηγήσεις του  αναφέρει: Ο  Ιησούς  ένα βράδυ  καθισμένος  πλάι στο ποτάμι  με τους μαθητές του  είπε : «Κοιτάξτε το ποτάμι και ακούστε  τη μουσική του .Πάντα θα ζητά  τη θάλασσά του  και καθώς την αναζητά ,τραγουδά το  μυστήριό της  από μεσημέρι σε μεσημέρι. Έτσι , ζητήστε  κι εσείς  τον Πατέρα , όπως το ποτάμι   ζητά τη θάλασσα».
Σε ένα άλλο σούρουπο  σε μία συγκέντρωσε ανέφερε. «ο γείτονά σας είναι ο άγνωστος εαυτό .Αν κοιτάξετε  μέσα σας  θα δείτε τη δική σας μορφή. Αν     αφουγκραστείτε μέσα στη νύχτα θα τον ακούσετε  να μιλάει  και τα λόγια του  θα είναι ο χτύπος της καρδιάς σας .Αυτός είναι ο νόμος Μου  και τον λέω σε  σας  κι εσείς  στα παιδιά σας  κι εκείνα  στα παιδιά τους , μέχρις ότου τελειώσει  ο χρόνος  και οι γενιές δε θα υπάρχουν πιά…..»

Επίσης, υπάρχει   μία αναφορά  για το θάνατο  του Ιησού  από τον Ζακχαίο « Με τον τρόπο του θανάτου Του έγινε ο ακρογωνιαίος  λίθος στην οικοδομή  του αοράτου  ναού  που έχτιζε  με εμάς σαν μικρά πετραδάκια  κοντά Του»

Ο Ιησούς  λοιπόν , δεν είναι μόνο βίωμα  ,είναι και πραγματικότητα , η οποία  από δεικνύεται  συνεχώς  από εκείνους  που προσπαθούν  να ζουν  μέσα από τις διδασκαλίες Του , έχοντας πάντα  χαραγμένα  στο νου  και στη καρδιά τους  το Έργο Του , δηλαδή την Αγάπη τη Δικαιοσύνη, την Ειρήνη .  

  
  




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου